Dom nad jeziorem smutku

Tytuł: Dom nad jeziorem smutku

Oryginalny tytuł:

Autor: Marilynne Robinson

Tłumaczenie: Wojciech Fladziński

Wydawnictwo: Wydawnictwo M

Liczba stron: 212

Rok wydania: 2014

"Uświadomienie sobie własnej samotności jest epokowym odkryciem."

"Dom nad jeziorem smutku" to piękna i dramatyczna powieść napisana przez Marilynne Robinson, nagrodzona przez Fundację Hemingwaya. 

Czytając książkę wchodzimy w świta Ruth i jej młodszej siostry Lucille. Dziewczynki nie mają łatwego życia, porzucone przez matkę trafiają do babci, następnie do dwóch dziwnych ciotek, a na końcu do ciotki Sylvie, która nie lubi przebywać wśród ludzi.

Ruth i Lucille wraz z ciotką mieszkają w rodzinnym domu w Fingerbone. Miasteczko znajduję się nad jeziorem, w którym wiele lat temu w wypadku zginął ich dziadek, a teraz najprawdopodobniej jezioro pochłonęło też ich matkę. 

Historia Sylvie i dziewczynek opowiadana jest z punktu widzenia Ruth. Każda z bohaterek szuka swojego miejsca i próbuję odnaleźć się w nowej sytuacji, jaki dał jej los. Bohaterki walczą z poczuciem smutku, próbują poradzić sobie z utratą bliskich osób, z wyobcowaniem oraz z trudami dorastania. 

Powieść Robinson "Dom nad jeziorem smutku" nie jest książką trzymającą w napięciu, oraz pełną zwrotów akcji. Jest to książka, która sprawia, że zaczynamy zastanawiać się nad własnym życiem i jego ulotnością. Wprowadza nas w świat tajemnicy, refleksji i zadumy. W książce są piękne opisy krajobrazu, co pozwala czytelnikowi wyobrazić sobie miasteczko Fingerbone. 

Moim zdaniem "Dom nad jeziorem" jest piękną, refleksyjną oraz pełną klimatu powieścią, którą warto przeczytać. 

Dziękuje za możliwość przeczytania:

8+/10

Igrzyska Śmierci

Tytuł: Igrzyska Śmierci
Oryginalny tytuł: The Hunger Games
Autor: Suzanne Collins
Tłumaczenie: Małgorzata Hesko-Kołodzińska
Cykl: Głodowe Igrzyska
Wydawnictwo: Media Rodzina
Liczba stron: 352
Rok wydania: 2009


"I niech los zawsze wam sprzyja."

"Igrzyska śmierci" Suzanne Collins to książka, w której pokładałam duże nadzieję. Po przeczytaniu opisu na okładce stwierdziłam, że książka nie może być nudna. Fajny pomysł, okładka też niczego sobie. Potem dowiedziałam się, że na podstawie Igrzysk będzie kręcony film. Moja pierwsza myśl:, „Jeżeli kręcą film to książka musi być na pewno super". Na film nie poszłam do kina, uznałam, że najpierw książka, potem film.

Skusiłam się, wypożyczyłam "Igrzyska śmierci" i zagłębiłam się w niej. Po przeczytaniu kilkudziesięciu stron uznałam, że książka jest fajna, ale niepowalająca.

"Igrzyska śmierci" Suzanne Collins jest trylogią. Składa się z: Igrzysk Śmierci, W pierścieniu ognia oraz Kosogłos. Pierwsza część opowiada o państwie Panem składający się z Kapitolu i dwunastu dystryktów.

Co roku Panem obchodzi święto dożynek, w tym czasie z każdego dystryktu wybierana jest dwójka uczestników do osiemnastego roku życia. Wybrana dziewczynka i chłopiec wezmą udział Głodowych Igrzyskach. Jest to turniej na śmierć lub życie emitowany przez telewizję dla uciechy widzów.

W tym roku w igrzyskach wezmą udział Ketniss oraz Peeta, początkowo niechętni sobie, zaczynają się zaprzyjaźniać. Niestety zwycięzca Głodowych Igrzysk może być tylko jeden.

Czy w tym okrutnym świecie znajdzie się miejsce na przyjaźń, współczucie i przeciwstawienie się tyranii? Jak poradzi sobie Ketniss i Peta, gdy staną na przeciwko siebie na arenie? Kto wygra 24 Głodowe Igrzyska?

Na te pytania dostaniecie odpowiedz w "Igrzyskach Śmierci" Suzanne Collins.

Książkę mogę z czystym sumieniem polecić, spodobał mi się świat Panem. Okrutny, niesprawiedliwy, ale za razem jest w nim iska dobra. Ale czy ta iskra wystarczy by rozgrzać serca innych ludzi?

polecam,

8/10

Jan Polkowski Laureatem Nagrody IDENTITAS

Z radością informujemy, że laureatem pierwszej edycji Nagrody Identitas został Jan Polkowski, autor ŚLADÓW KRWI próbę stworzenia wielkiej panoramy skomplikowanych polskich losów, pytanie o nasze splątane korzenie, a przy tym pokaz maestrii w operowaniu językiem polskim.

Przewodniczący Jury Nagrody części literackiej – Paweł Lisicki tak uzasadnił ten wybór:

,,Kapituła nagrody Identitas zdecydowała się nagrodzić książkę "Ślady krwi" Jana Polkowskiego. To dzieło wybitne, w oryginalny i głęboki zarazem sposób pokazujące losy całego pokolenia Polaków. Jednocześnie jest to piękna przypowieść o poszukiwaniu tożsamości przez jednego człowieka, głównego bohatera książki, który pragnąc odnaleźć siebie i zrozumieć kim jest musi zmierzyć się z przeszłością swoją, swojej rodziny, swego narodu.

Książkę Polkowskiego wyróżnia też niezwykły język, czysty, nasycony metaforami, mocny, prawdziwie poetycki. To proza najwyższych lotów.

Więcej informacji o książce:

http://www.wydawnictwom.pl/p/1015/%C5%9ślady-krwi

Po drugiej stronie

Tytuł: Po drugiej stronie
Oryginalny tytuł: The Other Side

Autor: Michael H. Brown
Tłumaczenie: Mariusz Szerocki
Wydawnictwo: Wydawnictwo M
Liczba stron: 253
rok wydania: 2013

Nie raz zastanawiałam się, co będzie ze mną po śmierci. Jako chrześcijanka wierze w życie pozagrobowe, ale jak to wygląda, co zobaczę, jak będę się czuła, tego nie wiem. Chyba nikt z nas nie zna tego odczucia chyba, że osoby, które przeżyły śmierć kliniczną.

 "Po drugiej stronie" Michaela H. Browna opisuję relację osób, które przeżyły właśnie taką śmierć. "Dotknęła ich ręka śmierci, Boga”, ale wrócili do ziemskiego życia i opowiadają o tym, co czuli i zobaczyli po tym jak ich serce przestało bić. Wiele osób relacjonuję, że widziało tunel na końcu, którego była świetlista postać, niektórzy zaś widzieli sceny z własnego życia. Sceny szczęścia, ale tez bólu i smutku, niektórym było łatwo je oglądać, niektórzy przeżywali to ze smutkiem i bólem, przekierowując ich na innych tok myślenia, by mogli poprawić swoje życie.

Brown w swojej książce ukazuję śmierć z pozytywnej strony, przedstawia nam, że po śmierci czeka na nas coś więcej niż tylko pustka. Relację dużej ilości osób, które przeżyły śmierć kliniczną i chwilowo przeszły na drugą stronę jest ogromnym plusem tej książki, ale wspomnienia ludzi nie koniecznie muszą być argumentem dla osób niewierzących, sceptyków, którzy chcą suchych faktów. Niestety ich jest mało, ale jak można argumentować coś, co większość ludzi przeżyję dopiero po swojej śmierci i nie wróci by to opowiedzieć?

Czytając "Po drugiej stronie" M.H.Browna zaczęłam się zastanawiać nad swoim życiem. Czy jestem dobrym człowiekiem, jakie by były moje obrazy z życia, radosne czy bolesne? Czy zobaczę tunel i świetlistą postać na jego końcu, a może zobaczę swoich bliski? Na te pytania dostanę odpowiedź dopiero po śmierci. 

Ogólnie książkę M.H. Browna uważam za godną polecenia, choć porusza trudny temat śmierci. Polecam ją nie tylko ludziom wierzącym, że coś po śmierci jest, ale także sceptykom, bo przecież warto rozszerzać nasze życiowe horyzonty.  

 za książkę dziękuję:

8/10

Stan podgorączkowy

Tytuł: Stan podgorączkowy
Autor: Grażyna Bąkiewicz
Wydawca: Prószyński i S-ka
Liczba stron: 328
Rok wydania: 2003
Seria: Owocowa



"Nie patrzyłam na ludzi, bo bałam się,że ktoś wyczyta w moich oczach,że coś ze mną jest nie tak."

Grażyna Bąkiewicz - Laureatka I nagrody IBBY. Jej powieść dla młodzieży O, melba! uznana została Książką Roku 2002. W 2003 r. O, melba! znalazła się w katalogu Instytutu Adama Mickiewicza „Nowe książki z Polski” przygotowanym na targi książki w Bolonii. Jej Stan podgoraczkowy i Będę u Klary były nominowane do nagrody IBBY. Korniszonek, powieść dla dzieci, otrzymała honorowe wyróżnienie Poznańskiego Przeglądu Nowości Wydawniczych 2004 przyznawanego przez Bibliotekę Raczyńskich, a książka Muchy w butelcenominowana była w 2009 roku do nagrody Srebrnego Kałamarza, przyznawanej przez Fundację Zielona Gęś. (http://www.wyd-literatura.com.pl/autor/grazyna-bakiewicz.html)

Rzadko czytam polskie książki, sama nie wiem, dlaczego, może, dlatego że do mnie nie przemawiają, może, dlatego, że są mało reklamowane, kto tam wie. Miałam okazję przeczytać parę książek polskich autorów tj: Petek, Terakowska, nie mogę nic im ująć, ale jakoś ciężko mi się je czyta. 

"Stan podgorączkowy" Grażyny Bąkiewicz jest 2 tomem cyklu Trylogia pieniawska. Nie czytałam pierwszego tomu, ale wydaje mi się, że można je czytać osobno, ponieważ każdy z tomów ma innych bohaterów i opowiada o czymś innym.  

A o czym jest "Stan podgorączkowy"?

Czytając książkę wkraczamy w świat Zojki, zwykłej dziewczyny, która ma drobne kłopoty w szkole i nie potrafi się dogadać z mamą i bratem Filipem, który jest zamieszany w dziwne interesy. Sytuacja pogarsza się, gdy brat Zojki ginie, a w ich domu pojawia się tajemnicza narzeczona Filipa. 

Sama nie wiem, co o niej napisać. Co chyba świadczy o moich odczuciach do tej pozycji. 

Książka nie należy do łatwych w czytaniu. Akcja zmienia się od nudnej i monotonnej do szybkiej. 

Pomysł na książkę ciekawy i na pewno wiele osób zainteresuję, ale dla mnie średnia. Nie wiem czy sięgnę po pozostałe części. Na razie nic na to nie wskazuję, ale kto wie.  

"Czasami wydaje się, że czyjeś kłopoty są jak woda ciurkająca z niedokręconego kranu. A okazuje się, że tymi kroplami zdążył się napełnić ocean."



6/10

Królowa Śniegu

Tytuł: Królowa śniegu
Autor: Hans Christian Andersen
Wydawnictwo: Wydawnictwo M
Liczba stron: 32
Rok wydania: 2012





Kto z nas nie zna pięknej historii o Gerdzie i Kayu? Kto z nas nie zna choć paru baśni Andersena? Chyba nie wielu podniesie rękę  i powie: "Ja nie znam". W dzieciństwie bardzo lubiłam baśnie Andersena. Królowa Śniegu to jedna z tych baśni, którą wspominam bardzo dobrze.




Królowa Śniegu to baśń, której głównymi bohaterami są Gerda i Kay. Spędzają oni ze sobą mnóstwo czasu, aż do czasu, gdy do oka chłopca wpada mały odłamek szkła. Jego zachowanie zmienia się, a on sam zaczyna widzieć wszystko w ciemnych barwach. Pewnego dnia Kay zauważa białe sanie, bez zastanowienia dopina swoje sanki do nich i odjeżdża z nieznajomą piękną kobietą. Gerda widząc, co się stało z jej przyjacielem postanawia wyruszyć w podróż by odnaleźć i sprowadzić z powrotem Kaya do domu.


















Gdy zobaczyłam piękną okładkę "Królowej Śniegu" na stronie Wydawnictwa M. stwierdziłam, że muszę ją mieć. Wzrok "Królowej Śniegu" na okładce przyciąga uwagę i nie można "oderwać od niej oczu".
Gdy dostałam ją w swoje ręce nie zawiodłam się, a wręcz dalej byłam oszołomiona pięknymi ilustracjami.
















Dla mnie ważna jest treść książki, a nie jej wygląd, ale ilustrację Yerki są po prostu fantastyczne. Dopełniają one treść, a maluszków przenoszą w inny świat. Pokazałam tę książkę dwulatkowi, gdy ją zobaczył otwarły mu się szeroko oczy i patrzył na ilustrację długi czas, ciągle na coś wskazując paluszkiem.

Gorąco polecam to wydanie Królowej Śniegu. Małym i dużym, dziewczynkom i chłopcom. Myślę, że każdemu spodobają się piękne ilustrację przenoszące w świat Królowej Śniegu. 













Za książkę dziękuję:

10/10

Worn

Tytuł: Worn

Autor: Piotr Molenda

Wydawnictwo: Piotr Molenda

Liczba stron: 681

Rok wydania: 2013

"- Najwyższy czas sprawdzić, jak poradziłem sobie w roli nauczyciela fechtunku. Zobaczymy, czy zdołałem wpoić ci dość wiedzy, byś mógł bez obaw stanąć w szranki z najlepszymi. Chcę się przekonać, ile potrafisz, poznać całą twoją siłę. Oczekuję prawdziwej walki, nie próbuj mnie oszczędzać. Wiesz, że to zauważę."

               Rzadko czytam książki polskich autorów, sama nie wiem, dlaczego. Próbuje to zmienić, ale z marnym skutkiem. Dlatego gdy dostałam możliwość przeczytania książki napisanej przez mojego rodaka nie wahałam się. Niestety książkę dostałam w wersji elektronicznej, co spowodowało mozolne jej czytanie, ale gdy zmieniłam telefon i ściągnęłam ją sobie na komórkę moje czytanie przyśpieszyło, a prawie 700 stronicową książkę "połknęłam" w mgnieniu oka.

"Worn" to debiutancka książka Piotra Molendy, Wrocławianina, absolwenta Politechniki Wrocławskiej. Powieść została wydana w wersji elektronicznej za własne pieniądze.

Worn mieszkaniec Dlichsplat zostaję porwany przez gnomy i przyprowadzano do tajemniczej osoby, który nazywa siebie władcą czasu.  Queryde - władca czasu składu mu propozycję. Przez 13 lat będzie go szkolił na niezwyciężonego wojownika, a w zamian Worn ma wyświadczyć mu drobną przysługę - odnaleźć magiczny artefakt i mu go dostarczyć. Worn zgadza się i po 13 latach wyrusza w niesamowitą podróż po drkaka. W czasie swojej podróży napotyka się na ciekawe stwory i postacie, które nie zawsze są przychylnie wysłańcowi władcy czasu. Worn spotyka także młodą czarownicę, z którą poznaję uroki miłości.

Główny bohater jest dość skomplikowaną postacią. Przez wiele lat był nazywany przybłędą i źle traktowany przez ludzi obdarza niechęcią każdego napotkanego człowiek. Jest bardzo nieufny, małomówny, woli przebywać sam niż w towarzystwie ludzi. Jeżeli musi potrafi wymordować całe wioski nie okazując litości kobietą i dzieciom. Uważa, że dzieci wyrosną na takich samych niegodziwców jak ich rodzice. Z drugiej strony Worn jest bardzo troskliwy w stosunku do zwierząt. Potrafi zaryzykować własnym życiem w obronie zwierzaka.

Książka jest bardzo fajna i wciągająca. Myślę, że Piotr Molenda chciał zawrzeć w niej wiele wartości do otaczającego nasz świata. Niestety książka ma tez minusy, największym jest to, że wydanie jest tylko w wersji elektronicznej. Dla mnie był to duży problem, bo nie zawsze mam możliwość, żeby przez długi czas siedzieć przed komputerem. Drugim minusem, który mnie irytował były długie opisy miejsc, przyrody, urządzeń, wynalazków itp... Mój mózg czasem już nie ogarniał, co tam było napisane.

Omijając te dwa szczegóły książka bardzo mi się podobała. Z każdą kolejną stroną książka coraz bardziej mnie wciągała i byłam zaciekawiona, na co znów napatoczy się główny bohater. Czy dotrze do "latających wysp" i uda mu się odnaleźć drkaka? Jakie przeszkody staną na drodze Worna?

Uważam, że książka była warta mojego czasu i dziękuję za możliwość przeczytania tej pozycji. Nie był to stracony czas.

"- Co będzie, jeśli cię dosięgnę? – wolał na wszelki wypadek zapytać.

- Twój świat nie przetrwa dość długo, abyś ćwicząc do końca

jego istnienia, osiągnął umiejętności, pozwalające mnie pokonać.

- Tym bardziej spróbuję."

Polecam

Za możliwość przeczytania książki dziękuje autorowi.

7+/10